MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD:
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD:
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD OPIS:
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD LOKALIZACJA:
Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach.
Kategoria: Dziedzictwo kulturowe.
ul. Żwakowska 8/66.
43-100 Tychy.
nazwa skrócona MMSPHJD.
telefon VoIP 32/2181524.
tel. komórkowy + 48 692875944.
e-mail arhen-dominiak@hotmail.com .
NIP 6461145679.
REGON 243501544.
województwo śląskie.
kraj Rzeczpospolita Polska – Poland, Europe, World.
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD DYREKCJA.
DYREKTOR MUZEUM:
Henryk Jan Dominiak.
tel. VoIP 32/2181524.
tel. komórkowy + 48 692875944.
e-mail arhen-dominiak@hotmail.com .
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD KOLEKCJA EKSPONATÓW HER1 – HER50:
HER1 – HERB MIASTA TYCHY WZÓR 2000 / 2000.
HER2 – HERB MIASTA KARPACZ / 1983.
HER3 – HERB MIASTA TYCHY WZÓR 1951-1989 / 1989.
HER4 – HERBY MIAST PRL-U – SPINKA DO MANKIETU KOSZULI – LEWA / 1972.
HER5 – HERBY MIAST PRL-U – SPINKA DO MANKIETU KOSZULI – PRAWA / 1972.
HER6 – FLEUR-DE-LIS PROVENANT DU CHÂTEAU DE VERSAILLES / 2011.
HER7 – HERB MIASTA USTROŃ / 2014.
HER8 – WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE / 2013.
HER9 – HERB MIASTA BUSKO ZDRÓJ.
HER10 – HERB MIASTA POZNAŃ.
.
.
HER11 – HERB MIASTA KIELCE.
.
.
HER12 – HERB MIASTA SZCZECIN.
HER13 – HERB MIASTA WIELICZKA.
.
.
HER14 – HERB MIASTA BYTOM.
HER15 – HERB MIASTA CIESZYN.
HER16 – HERB MIASTA ELBLĄG.
HER17– HERB MIASTA WROSŁAW.
.
.
HER18 – HERB MIASTA CZĘSTOCHOWA.
HER19 – HERB MIASTA ŁÓDŹ.
.
.
HER20 – HERB MIASTA RZESZÓW.
HER21 – HERB MIASTA SUCHA BESKIDZKA.
.
.
HER22 – HERB MIASTA MIASTKO.
HER23 – HERB MIASTA KOŁOBRZEG.
HER24 – HERB MIASTA ŽATEC.
HER25 – HERB MIASTA POLANICA ZDRÓJ.
HER26 – HERB MIASTA ZABRZE.
HER27 – HERB MIASTA JELENIA GÓRA.
HER28 – HERB MIASTA WISŁA.
.
.
HER29 – HERB MIASTA RYBNIK.
.
.
HER30 – HERB MIASTA JAWORZNO.
HER31 – HERB MIASTA SIEMIANOWICE ŚL.
.
.
HER32 – HERB MIASTA OŚWIĘCIM.
HER33 – HERB MIASTA PSZCZYNA.
.
.
HER34 – HERB MIASTA RUCIANE NIDA.
HER35 – HERB MIASTA GLIWICE.
.
.
HER36 – HERB MIASTA ŚWINOUJŚCIE.
HER37 – HERB MIASTA WĘGORZEWO.
HER38 – HERB MIASTA KOSZALIN.
.
.
HER39 – HERB MIASTA SZCZECINEK.
HER40 – HERB MIASTA MYSZKÓW.
.
.
HER41 – HERB MIASTA KRAKÓW.
HER42 – HERB MIASTA SOPOT.
HER43 – HERB MIASTA KWIDZYN.
HER44 – HERB MIASTA ŻYWIEC.
HER45 – HERB MIASTA KŁODZKO.
HER46 – HERB MIASTA BIELSKO BIAŁA.
.
.
HER47 – HERB MIASTA ŚWIDWIN.
.
.
HER48 – HERB MIASTA DRAWSKO.
HER49 – HERB MIASTA GUBIN.
HER50 – HERB MIASTA USTRONIE MORSKIE.
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD EKSPOZYCJA ZBIORÓW HER51 – HER100:
.
HER51 – HERB MIASTA TARNOWSKIE GÓRY.
.
.
HER52 – HERB MIASTA TORUŃ.
HER53 – HERB MIASTA OSTRAVA.
HER54 – HERB MIASTA NOWY SĄCZ.
HER55 – HERB MIASTA WADOWICE.
HER56 – HERB MIASTA ZAWIERCIE.
HER57 – HERB MIASTA SŁUPSK.
.
.
HER58 – HERB MIASTA SOSNOWIEC.
.
.
HER60 – HERB MIASTA HEL.
HER61 – HERB MIASTA GDAŃSK.
HER62 – HERB MIASTA SKAŁA.
HER63 – HERB MIASTA BIAŁOGARD.
HER64 – HERB MIASTA SZCZYRK.
HER65 – HERB MIASTA LIMANOWA.
HER66 – HERB MIASTA ZAKOPANE.
HER67 – HERB MIASTA OLKUSZ.
HER68 – HERB MIASTA AUGUSTÓW.
HER69 – HERB MIASTA USTKA.
HER70 – HERB MIASTA POŁCZYN.
HER71 – HERB MIASTA PISZ.
HER72 – HERB MIASTA ŚWIĘTOCHŁOWICE.
HER73 – HERB MIASTA WODZISŁAW ŚLĄSKI.
HER74 – HERB MIASTA CHORZÓW.
HER75 – HERB GD CH.
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD MOTYW:
KOŃ DOMOWY:
Ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, użytkowany głównie jako zwierzę pociągowe i wierzchowe. O pochodzeniu konia domowego od dzikich koni istnieje wiele hipotez. Według najczęściej przyjmowanych poglądów, koń domowy wywodzi się głównie od konia Przewalskiego i tarpana.
Udomowienie koni nastąpiło prawdopodobnie w początki III tysiąclecia p.n.e. niezależnie od siebie w środkowych strefach Europy i w Azji. Najdawniejsze ślady (około 2500 lat p.n.e.) użytkowania koni odnajdywane są w postaci rysunków, szczątków rzędów i uprzęży, jak też w hetyckich tekstach klinowych.
.
ASYMILACJA KONIA DOMOWEGO:
Koń łatwo dostraja się do różnych sektorów klimatycznych i warunków bytowania. Odznacza się szeroką skalą użytkowości: pod wierzch, w zaprzęgu – do różnorodnych prac rolniczych i transportu. Konie użytkowane są ponadto jako zwierzęta juczne, rzeźne (mięso, skóra, włosie), przy produkcji szczepionek itp. Z mleka klaczy wyrabiany jest kumys.
O tak rozległej skali przydatności użytkowej koni postanawiają: budowa pozwalająca na dogodne siodłanie i oprzęganie. Szeroka skala chodów koni, łatwość i skuteczność kucia. Sprawna i żwawa wymiana materii, pozwalająca na długotrwałą pracę w rozmaitym tempie i szybką regenerację sił. Wreszcie dużą rolę w użytkowaniu koni odgrywa ich bierność w poddawaniu się woli człowieka.
Hodowla koni najwcześniej rozwinęła się w krajach środkowej Azji na terenach Turkiestanu i Iranu. Następnie objęła obszary Azji Mniejszej, Macedonii, Grecji (Tesalia) i Rzym. Dopiero od IV stulecia n.e. także i Arabii , w której osiągnęła ona, począwszy od VIII w. szczególnie wysoki stopień rozwoju. W czasie supremacji arabskiej na Płw. Iberyjskim, jak też podczas wojen krzyżowych w XI–XIII w., luksusowe modele wierzchowców wschodnich, z arabskimi i berberyjskimi na czele przedostały się do Hiszpanii, Francji, Anglii i in. krajów, oddziałując intensywnie na pogłowie miejscowe.
.
KOŃ DOMOWY WARUNKI PRZYRODNICZE:
Stopniowo, pod wpływem lokalnych warunków przyrodniczych, jak i potrzeb gospodarczych, wojskowych i sportowych, nastąpiło w poszczególnych krajach duże wyspecjalizowanie ras i typów koni. Podzielić je można w zależności od nasilenia i długotrwałości oddziaływania dwóch czynników – środowiska przyrodniczego i zabiegów hodowlanych człowieka – na 3 główne grupy. Koni prymitywnych (np. koni mongolskich, kirgiskich, jakuckich, islandzkich). Półkulturaknych (zwykle uszlachetnione konie). Kulturalnych (konie pełnej krwi angielskiej, araby, kłusaki, z koni zimnokrwistych – perszerony, ardeny, belgi, szajry, klajdesdale itp. oraz konie tzw. półkrwi , jak trakeny, hanowery, oldenburgi, francuskie angloaraby, huntery, döle).
Ze względu na różnice ustroju konie dzieli się na dwie wielkie grupy: gorącokrwiste (ciepłokrwiste) i zimnokrwiste. Nazwy te są czysto umowne i nie wynikają z różnic temperatury krwi (temperatura jednakowa około 37,4–38°), lecz z charakteru budowy, temperamentu i stosowalności użytkowej. Konie gorącokrwiste odznaczają się lekką budową, jędrnym umięśnieniem, suchą konstytucją, pobudliwym temperamentem, szybką przemianą materii i w związku z tym zdolne są do szybkiego ruchu, a więc nadają się do użytku pod wierzch. Typowymi ich przedstawicielami są konie: arabskie, pełnej krwi angielskie i kłusaki.
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD MOTYW:
RYBA DUŻA:
Rekin olbrzymi 300,21-1500,1.
Rekin długoszpar 800,22-1200,53.
Ryba piła 700,33.
Manta znana jako diabeł morski 499,69-600,1.
Lis morski miznowicie rekin, który uśmierca uderzeniem ogona 500,21.
Miecznik (Włócznik) – dł. 200,32-500,12.
Sum (Sum europejski) 200,31-500.
Jesiotr ostronosy (Jesiotr atlantyck) 250-400,1.
Samogłów (Mola mola) 220-400.
Arapaima (Arapaima gigas) – piraruku (ryba czerwona) 200-390,3.
Żarłacz śledziowy, lamna 350,22.
Konger 300,4.
Strętwa (Electrophorus electricus, Węgorz elektryczny) 40,33-250,2 cm.
Anioł morski 90-240,3 cm.
Żabnica (Nawęda) 100-200,2 cm.
Prapłetwiec abisyński 130-199,29 cm.
Przeraza (Chimera pospolita) 150,32 cm.
Nelma (Stenodus nelma) 150,12 cm.
Buławik czarny 150,21 cm.
Łosoś (Łosoś szlachetny, Atlantic salmon) 50.22-150,2 cm.
Zębacz pasiasty – zębacz pospolity – zębacz smugowy (Anarhichas lupus) 50,1-149,69 cm.
Sandacz pospolity (Sander lucioperca) 100-130,3 cm.
Szczupak (Szczupak pospolity) 30,3-150,22 cm.
Latimeria 150,12 cm.
Mustel siwy, siwosz 150,021.
Amur biały (Ctenopharyngodon idella) 150,3 cm.
Szczur pancerny 149,91 cm.
Barrakuda wielka, barakuda wielka (Sphyraena barracuda) 140,5 cm.
Czarniak (Pollachius virens) 60-130,4 cm.
Boleń 50-120,3 cm.
Miętus 30-120,2 cm.
Widlak biały 60-110,1 cm.
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD MOTYW:
RYBA ŚREDNIA:
Labraks (Dicentrarchus labrax) 100,2 cm.
Pstrąg śródziemnomorski 80-100,1 cm.
Troć wędrowna (Salmo trutta m. trutta) 100 cm.
Belona 60-99,99 cm.
Dorsz (Dorsz atlantycki) 50,1-99,98 cm.
Skarp – turbot (Scophthalmus maximus) 50-99,97 cm.
Bass wielkogębowy (Micropterus salmoides) 35-97 cm.
Belona pospolita 93.
Murena smocza inaczej murena hawajska (Enchelycore pardalis) 92 cm.
Brosma 40-90 cm.
Krąp 85 cm.
Leszcz (Abramis brama) 82 cm.
Plamiak – łupacz – wątłusz srebrzysty (Melanogrammus aeglefinus) 60-80 cm.
Jaź (Leuciscus idus) 40-79,99 cm.
Rozdymka tygrysia (Takifugu rubripes) 40-79,98 cm.
Kleń (Klonek) 30-79,97 cm.
Mintaj (Rdzawiec pacyficzny) 40-75 cm.
Karp (Cyprinus carpio) 30-75 cm.
Dorada (Sparus złotogłowy) 50-70,07 cm.
Witlinek (Merlangius merlangus) 40-70,06 cm.
Ryba pilot 35-70,05 cm.
Lin (Tinca tinca) 30-70,04 cm.
Sola (Sola zwyczajna) 20-70,03 cm.
Raja gwiaździsta 70,02 cm.
Kulbak czarny 70.
Zbrojnik lamparci – gibiceps 40-60,3 cm.
Tasza – zając morski (Cyclopterus lumpus) 30-60,2 cm.
Morszczuk 60,12 cm.
Okoń 60,1 cm.
Kulbin 40-60 cm.
Cefal morski 59,9 cm.
Motela śródziemnomorska 25-59,3 cm.
Ciosa 24,8-58,5 cm.
Certa (Vimba vimba) 30-50,1 cm.
Nototenia marmurkowa (Notothenia rossii) 48,9 cm.
Karaś pospolity (Carassius carassius) 40-49,2 cm.
Płoć 30-50 cm.
Pirania 25-50 cm.
Flądra (płastuga) 25-50 cm.
Makrelosz 50 cm.
Sieja 35-45 cm.
Ptaszor (Ptaszor jaskółczy) 30-45 cm.
Sielawa europejska – sielawa bałtycka (Coregonus albula) 30-45 cm.
Śledź (Śledź oceaniczny) 30-45 cm.
Ognica pstra – skrzydlica ognista – ryba motyl (Pterois volitans) 45 cm.
Kur diabeł 35-40 cm.
Ostrobok 40 cm.
Barwena 39,99.
Kurek pręgopłetwy (Trigloporus lastoviza) 30-39,98.
Zimnica (Limanda limanda) 30-39,97.
Wzdręga grecka 25-39,96.
Tilapia mariae (Cichlidae) 17-39 cm.
Wargacz zielony 27-38 cm.
Bersz, Sekret 25,1-35,1 cm.
Klepiec, Sapa 20,22-34,91 cm.
Wężynka 25-30,2 cm.
Wyślizg brodaty 30,111 cm.
Ostropłetwiec 20,12-30,12 cm.
Dobijak 20,11-30,12 cm.
Szrecer 15,2-29,99 cm.
Bass słoneczny, Słonecznica pstra 15,1-29,99.
Trawianka (Perccottus glenii) 25,1 cm.
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD MOTYW:
RYBA DROBNA:
Jazgarz (Gymnocephalus cernua) 15,2-25,3 cm.
Jelec Turskiego 14,9-24,92 cm.
Babka śniadogłowa w ten sposób babka kamienna (Neogobius melanostomus) 24,5 cm.
Tobiasz 23.02 cm.
Szczecioząb (Szczecioząb pasiasty) 22,1 cm.
Czop francuski 15- 22,3 cm.
Sirotka 12-21,4.
Welon (Złota rybka) 18-20 cm.
Ateryna Boyera 19,9.
Paletka dyskowiec vel dyskowiec właściwy (Symphysodon discus) 18-20,2.
Świnka dalmatyńska 15-20,2 cm.
Szprot 10,1-20,13 cm.
Pielęgnica zebra (Amatitlania nigrofasciata) 10,3-20,1 cm.
Gromadnik 20.
Skalar (Żaglowiec skalar) dł. 15-18 cm, wys. 25-30 cm.
Kiełb pospolity (kiełb krótkowąsy) 8–14 cm.
Mieczyk Hellera przeto mieczyk zielony 3,5-18,3 cm.
Iglik 17,3 cm.
Głowacz białopłetwy 10,2-17,9.
Akara błękitna 10-16,2.
Kaprosz 15,9.
Teleskop to znaczy złota rybka 15,3.
Dennik 14,99.
Gurami dwuplamisty ergo gurami niebieski (Trichopodus trichopterus) 12,5-14,98.
Apogon 10-14,97.
Piłczyk 13.
Garra Rufa (Cyprinidae) 10-12.
Ciernik 11,2.
Wielkopłetw wspaniały (Wielkopłetw chiński) 7-9,2.
Amfiprion – ryba ukwiałowa znakiem tego błazenek (Amphiprion percula) 8,2.
Gębacz wielobarwny (Pseudocrenilabrus multicolor) 7,99.
Walencja hiszpańska 6-7,98.
Koza wenecka 5,2-7,97.
Karpieńczyk pręgowany 5,5-6,2.
Pawie oczko wobec tego gupik 2,99-6,2.
Garbatka alias molinezja pręgowana 2,991-6,1.
Bojownik wspaniały (Bojownik syjamski) 3.9-5.1.
Tetra czerwona innymi słowy Bystrzyk czerwony to jest bystrzyk z Rio (Hyphessobrycon flammeus) 1-3,88.
Neon Innesa (Bystrzyk neonowy) 1-4,1.
Drobniczka jednodniówka 2,1-3,5.
.
.
MUZEUM HERALDYKA MMSPHJD AFIRMOWANE:
.
DOM LUX TYCHY HONORATY 32 WIESŁAWA KONIECZNA.
.
HERALDYKA
HERALDYKA [NIEM.], NAUKA POMOCNICZA HISTORII. BADA POCZĄTKI, ROZWÓJ, ZNACZENIE PRAWNE ORAZ ZASADY KSZTAŁTOWANIA PLASTYCZNEGO – HERBÓW. POTOCZNIE, ACZKOLWIEK NIESŁUSZNIE, MIANEM HERALDYKI OBEJMUJE SIĘ TAKŻE GENEALOGIĘ. HERALDYKA ZRODZIŁA SIĘ Z POWSTAŁEJ W XIII W. PRAKTYCZNEJ POTRZEBY OPISYWANIA I RYSOWANIA HERBÓW ORAZ CZUWANIA NAD ICH POPRAWNOŚCIĄ. ZASADY TWORZENIA HERBÓW ORAZ PRAWIDŁA ICH STYLOWEJ ORNAMENTACJI ZWIEMY SZTUKĄ HERALDYCZNĄ. BADANIA NAD POWSTANIEM I ROZWOJEM HERBÓW ORAZ STOSUNKAMI PRAWNYMI Z TYM ZWIĄZANYMI TWORZĄ WIEDZĘ HERALDYCZNĄ. NAJSTARSZYMI ŹRÓDŁAMI HERBÓW SĄ SPORZĄDZANE PRZEZ – HEROLDÓW TZW. ROLE HERBOWE (PIERWSZA ZNANA Z ANGLII Z 1244 R.) LUB KSIĘGI TURNIEJOWE. W POLSCE – OBOK PIECZĘCI KSIĄŻĘCYCH I SZLACHECKICH, KTÓRE OD POCZ. XIV W. NOSZĄ JUŻ ZNAKI ZGODNE Z USTALAJĄCYMI SIĘ WTEDY HERBAMI — NAGROBKI KOŚCIELNE, TABLICE EREKCYJNE. RÓWNIEŻ ZWORNIKI I ZABYTKI BARWNE: POLICHROMIE ŚCIENNE, ILUMINACJE W RĘKOPISACH, RYSUNKI I OPISY W HERBARZACH ZAGR. DO ŹRÓDEŁ OPISANYCH NALEŻY POWAŻNA ILOŚĆ ZAPISEK SĄDOWYCH, POWSTAJĄCYCH DO KOŃCA XIV W. W ZWIĄZKU Z ZARZUTAMI NIESZLACHECTWA (NAGANAMI), ORAZ J. DŁUGOSZA INSIGNIA SEU CLENODIA INCLITI REGNI POLONIAE Z 2 POŁ. XV W. HERALDYKĘ UPRAWIANO JUŻ W XVII I XVIII W. (WYKŁADY HERALDYKI NA UNIWERSYTETACH NIEM.). JEDNAK POCZĄTEK JEJ NAUK. TRAKTOWANIA PRZYNIOSŁA DOPIERO POŁ. XIX W.
BARWY HERALDYCZNE.
HERALDYCZNE BARWY, BARWY (ZWANE TEŻ TYNKTURAMI) WYSTĘPUJĄCE NA HERBACH. PRZENIESIONE Z CHORĄGWI W OKRESIE POWSTAWANIA HERBÓW (XII W.). WYSTĘPOWAŁY 4 ZASADNICZE BARWY HERALDYCZNE: CZERWONA, BŁĘKITNA, ZIELONA, CZARNA. STOSOWANO TAKŻE 2 METALE – ZŁOTO I SREBRO, ZASTĘPOWANE CZĘSTO BARWAMI ŻÓŁTĄ I BIAŁĄ. UŻYWANO TEŻ – RZADZIEJ – INNYCH BARW. W STOSOWANIU BARW HERALDYCZNYCH ISTNIAŁA ZASADA, ABY NIE NAKŁADAĆ BARWY NA BARWĘ I METALU NA METAL. JEDNAK W HERALDYCE POL. OD TEJ ZASADY CZYNIONO LICZNE ODSTĘPSTWA. NA ZESTAWIENIE BARW W HERBACH SZLACHTY WPŁYWAŁY BARWY GODŁA PAŃSTW. DLATEGO W HERBACH POL. NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPOWAŁY CZERWIEŃ I SREBRO. OD XVII W. OZNACZANO BARWY TAKŻE GRAFICZNIE (SZRAFIROWANO). ZŁOTO – POLE KROPKOWANE, SREBRO – CZYSTE, CZERWIEŃ – KRESKI PIONOWE, BŁĘKIT – POZIOME, ZIELEŃ – SKOŚNE Z PRAWA NA LEWO, CZERŃ – KRATKA.
HERBARZ.
HERBARZ, DZIEŁO ZAWIERAJĄCE RYSUNKI LUB OPISY HERBÓW, INFORMACJE O ICH POCHODZENIU I WYLICZENIE PIECZĘTUJĄCYCH SIĘ NIM RODÓW. PIERWSZYMI HERBARZAMI BYŁY PROWADZONE OD XIII W. PRZEZ – HEROLDÓW TZW. ROLE HERBOWE LUB KSIĘGI TURNIEJOWE.
HERB AWDANIEC.
AWDANIEC, ABDANK, ABDANIEC.
Habdank [może od łac. Audentius czy też pn.germ. Audun], ktajowy arystokratyczny motyw przewodni. Tradycyjna tego sygnatura (z 1228) jest zobowiązana w dalszym ciągu do godła ustawionego przeciwnie (M). Po jakimś czasie stempel z 1343 ma kompozycję w dalszej perspektywie przyjętą (W). Inauguracyjnie (w XIII w.) Awdaniec wyróżniał się barwą pokolenia rycerskości – Awdańców. W odpowiednim czasie było więcej niż 100 spokrewnień tego herbu, między innymi: Ankwicze, Buczaccy, Jazłowieccy, Skarbkowie, Warszyccy, na Litwie Gasztołdowie.
OBJAW AWDAŃCY.
Niekontrolowany klan bohaterski, urastający w Wielkopolsce okresu przełomowego XI i XII wieku. Wg wybranych źródeł rekrutował się on od rycerza Auduna, genealogii przypuszczalnie normańskiej lub lotaryńskiej. Poniektóry delegat tego rodu, MICHAŁ, był jakoby ofiarodawcą klasztoru benedyktynów w Lubiniu. Potomkami męskimi jego byli SKARBIMIR, wojewoda Bolesława Krzywoustego i MICHAŁ, kanclerz dworu, a w przyszłości biskup poznański. Ówczesne siedliska Awdańców były położone w okolicach Krzywinia i Kościana. Ród Awdańców degradował się w XIV w. i późniejsze jego przeżycia są tajemnicze.
METAL:
złoto, srebro, platyna, cynk, ołów, miedź. brąz, szlachetny, stop, próba.
żeliwo, powłoka, galwanizacja, kruszec, ruda.
SZLACHECTWO:
armoriał, herbarz, nauka o herbach.
arystokraci, bogacze, magnaci, możnowładcy, oligarchowie, paniska, panowie, wielmoże, lud herbowy, stan szlachecki, warstwa szlachecka, ziemiaństwo.
arystokracja, dobrze urodzeni, magnateria, sarmaci, szlachciura, szlachetka.
HERB MIASTA:
atrybut, barwa, emblemacik, emblemat, godło, identyfikator.
insygnia, kotylion, logo, oznaka, znak
KOLOR:
zielony, żółty, niebieski, srebrny, złoty.
czarny, biały, czerwony.
MOBILIA HERBOWE:
KORONA – królestwo, majestat, monarchia, tron, władza królewska, władza monarchy.
cel, finalizacja, finał, finis, finisz, koniec, końcówka, kropka nad i, meta.
sfinalizowanie, szczyt, ukończenie, ukoronowanie, uwieńczenie, wykonanie, zakończenie, zwieńczenie.
cena, dostojeństwo, dostojność, godność, huczność, miejsce, okazałość, powaga, poważanie, pozycja.
ranga, rola, stanowisko, sytuowanie, szumność, waga, wartość, wielkość, wystawność, zbytkowność, znaczenie. zrównoważenie, poroże jelenia, rogi jelenia.
RYBA – rybeńka, rybka.
RYCERZ – bohater, dzielny mąż, heros, paladyn, witeź, woj, wojownik, bojownik.
piechur, rycerzyk, wojak, żołnierz, absztyfikant, adorator, amant, bawidamek.
casanowa, faworyt, kawaler, kochaś, konkurent, lowelas, łamacz serc.
oblubieniec, pies na kobiety, podrywacz, starający się o względy.
uwodziciel, wielbiciel, zalotnik, aktor, odtwórca roli, osoba, postać.
rola, uczestnik, kawaler orderu, szlachcic.
KOŃ – chmyz, koniczek, konik, koniś, kucyk, mały kuc, mustang, źrebaczek, źrebak.
bucefał, koń pod siodło, koń pod wierzch, rumak, wierzchowiec, zdziczały koń.
źrebiec, źrebię, źróbek, skoczek, ogier, samiec, chabeta, konisko, kuc.
szkapina, klacz, kobyła, szkapa.
RÓG – bok, brzeg, brzeżek, granica, grań, kant, koniec, końcówka.
kraj, kraniec, krawędź, kres, margines, obręb, obrzeże, obwód, obwódka, odgraniczenie.
otok, rant, rąbek, rozgraniczenie, rożek, skraj, sztorc, wrąb, zakończenie, zrąb, fałda.
grzbiet, kancik, kolano, koniuszek, kontur, krzywizna, łuk, meander.
mebla obręb, obrót, obrys, ostry brzeg, pozaginanie, przegięcie, skraj przedmiotu, skręcenie, skręt, skrzywienie, splot, szpic, ugięcie, uskok, wgięcie, wiraż.
wygięcie, wykończenie, wykrzywienie, zagięcie, zakole, zakos.
zakręt, zakrzywienie, załamanie, załamek, załom, załomek, zgięcie.
zmarszczka, zwieńczenie, zwój, zwrot, korner, rożny, rzut rożny, rzut z rogu boiska.
kącik, kąt, kątek, naroże, narożnik, węgieł, winkiel, zwęgłowanie.
styk, zbieg, zbieg ulic, poroże, puszka rogowa.