Ulica Legionów Polskich w Tychach

Ulica Legionów Polskich w Tychach posiada rondo 

Ulica Legionów Polskich w Tychach – jedna z intensywnie użytkowanych przestrzeni komunikacyjnych Miasta Tychy na Osiedlu Lucyna „L”.

.

.

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – Opis

.

• Siec sklepów ulica Legionów Polskich.

• Szkolnictwo ulica Legionów Polskich.

• Legionów Polskich wypadki.

• Przedszkola ulica Legionów Polskich.

• Kod pocztowy ulica Legionów Polskich.

• Poczta Legionów Polskich.

• Problem z ulicą Legionów Polskich.

• Stado ptaków ulica Legionów Polskich.

• Rondo bez nazwy ulica Legionów Polskich.

• Mapa ulica Legionów Polskich.

• Grunt pod nogami Legionów Polskich.

• Legionów Polskich apteka.

• Legionów Polskich po deszczu.

• Legionów Polskich na pasach.

• Rozbudowa Legionów Polskich.

• Skrzyżowanie Legionów Polskich.

• Remont na Legionów Polskich.

• Budowa ulicy Legionów Polskich.

• Zdjęcia ulicy Legionów Polskich.

.

Długość arterii to ponad 0,668 km.

Miejsce skąd bierze swój początek to skrzyżowania ulic: Stoczniowców 70, Feliksa Konecznego, Legionów Polskich.

Następnie w odległości 0,324 km krzyżuje się z ulicą Myśliwską.

Swój bieg kończy na kolejnym odcinku około 0,344 km na styku z ulicą Żorską na Żwakowie.

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – znane Firmy

.

Pracownia Edukacyjna Elitarny Punkt Przedszkolny.

• Specjalistyczny Punkt Przedszkolny .

• Gabinet Terapeutyczny w Tychach .

• Zespół WWR w Pracowni Edukacyjnej . 

.

Partner Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach .

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – geneza Nazwy i otoczenie ulicy

.

Nazwa ulicy ma ścisły związek z Legionami Polskimi.

W otoczeniu ulicy znajduje się Parafia pw. Ducha Świętego w Tychach – ulica Myśliwska 43.

.

Zieleń przy ul. Legionów Polskich jest zorganizowana na terenach administrowanych przez spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe oraz Gminę Tychy.

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach

drzewa  

01). Jarzębina. 

02). Brzoza brodawkowata, brzoza zwisła (Betula pendula Roth).

03). Akacja.

04). Jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica Marsh.).

05). Dąb.

06). Jodła.

07). Klon.

08). Wierzba płacząca (Salix × sepulcralis „Chrysocoma”), niekonwencjonalnie wierzba nagrobna, wierzba żałobna – na rozstaju dróg: Żwakowskiej z Mikołaja Kopernika.

09). Modrzew.

10). Głóg (Crataegus L.), (nazwy ludowe: babi mąka, ptasi chleb).

11). Wiśnia ptasia, czereśnia, trześnia (Prunus avium L.).

12). Cyprys wiecznie zielony (Cupressus sempervirens L.).

13). CYPRYS cyprysik LAWSONA IVONNE żółty. 

.

Krzewy: 

.

001). Berberys Thunberga „Bagatelle”.

002). Berberys Thunberga „Admiration”.

003). Berberys Thunberga „Tiny Gold”.

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach 

ptaszydło jaskółka  

.

JASKÓŁKI, Hirundinidae, rodzina ptaków z rzędu wróblowatych.

Obejmuje 75 gatunków drobnych ptaków. Ptaki te posiadają wydłużone ciało, krótką szyję, wysokie i bardzo długie, ostro zakończone skrzydła, widełkowaty ogon. Mają krótki dziób, szeroką paszczę, nogi słabe, na ziemi poruszają się niezdarnie. Są wytrwałe w locie.

Żywią się owadami, gł. muchówkami, które zdobywają w locie. Gniazda budują z błota zmieszanego ze śliną oraz źdźbeł traw i słomy.

Ptaki wędrowne. Samice znoszą 4-6 jaj. Pisklęta są gniazdownikami.

Rozprzestrzenione prawie na całej kuli ziemskiej.

W Polsce występują 3 gat., wszystkie pożyteczne, objęte ochroną gatunkową.

Jaskółka dymówka, Hirundo rustica, dł. 21 cm, rozpiętość skrzydeł 34 cm. Upierzenie strony grzbietowej czarne z granatowym połyskiem, strony brzusznej – białe. Pod dziobem brązowa plama. Na sterówkach białe plamki. Gnieździ się wewnątrz budynków. Występuje w Europie, pn. Afryce, Azji i Ameryce Pn. Zimuje w Afryce i na Płw. Indyjskim.

Jaskółka oknówka, Delichon urbica, dł. 15 cm, rozpiętość skrzydeł 30 cm. Od poprzedniej różni się białym ubarwieniem podgardla i kupra. Nogi jej aż do pazurków pokrywa biały puch. Gniazdo zakłada na zewnątrz budynków. Występuje w Eurazji i pn. Afryce, zimuje w zach., wsch. lub pd.-wsch. Afryce oraz na Płw. Indyjskim.

Jaskółka brzegówka, grzebułka, gżegżółka, Riparia riparia (najmniejsza z jaskółek), dł. 13 cm, rozpiętość skrzydeł 29 cm. Upierzenie strony grzbietowej szaro-brunatne, brzusznej – białe, na podgardlu szara przepaska. Ogon nierozwidlony, nieco wcięty. Gnieździ się kolonijnie w urwistych, gliniastych i lessowych ścianach, w których wykopuje długie korytarze zakończone komorą lęgową. Zamieszkuje całą kulę ziemską, z wyjątkiem Australii i Ameryki Pd. 

.

ptactwo kawka 

.

KAWKA, Coloeus monedula, ptak z rodziny krukowatych.

Długość 32 cm, rozpiętość skrzydeł 67,5 cm.

Upierzenie czarne, na bokach szyi popielate. Towarzyska, ruchliwa. Pożywieniem jej są dżdżownice, pędraki, drutowce, szarańczaki, nasiona i jagody.

Gniazda zakłada koloniami w dziuplach drzew, w niszach murów, na starych wieżach, w kominach, a czasem w lesie (pojedynczo). Samica znosi 4-6 jaj. Zamieszkuje Eurazję.

W Polsce pospolita. W niewoli łatwo się oswaja. 

.

ptaki kruk

.

KRUK (widoczny przelotem 2-3 razy), Corvus corax, ptak z rodziny krukowatych; dł. ok. 60 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 121 cm.

Upierzenie czarne, z fioletowym metalicznym połyskiem. Dziób gruby i silny. Lata świetnie. Odznacza się dużą inteligencją. Należy do ptaków długowiecznych, w niewoli może żyć nawet 100 lat.

Wszystkożerny, zjada również padlinę, żyje w jednożeństwie. Gnieździ się na trudno dostępnych drzewach lub skałach. Już w pierwszych dniach marca składa 4-5 jaj.

Wiedzie osiadły tryb życia. Jest mieszkańcem lasów Eurazji, północnej Afryki oraz Ameryki Pn. W Polsce rzadki, objęty ochroną gatunkową. Często mylony z gawronem.

.

ptaki sikora

.

SIKORY, Paridae, rodzina z rzędu wróblowatych.

Obejmuje około 65 gatunków drobnych ptaków (dł. 7,6– 20 cm). Ptaki o krępej budowie ciała, dziobie silnym, stożkowatym lub cienkim i ostrym, skrzydłach krótkich, zaokrąglonych. Posiadają upierzenie miękkie, gęste, barwne, na ogół jednakowe u obu płci.

Wiodą niezmiernie ruchliwy, nadrzewny tryb życia; gniazda zakładają głównie w dziuplach drzew i szczelinach starych murów. Korzystają również ze skrzynek lęgowych; niektóre budują kunsztowne gniazda wśród gałęzi (np. remiz).

Składają 4-14 jaj. Gnieżdżą się dwa razy w roku.

Pisklęta są gniazdownikami. Żywią się owadami, ich jajami, larwami i poczwarkami, zbieranymi z gałązek drzew lub wydobywanymi spod kory, oraz nasionami i jagodami.

Sikorki to ptaki pożyteczne, ponieważ niszczą szkodliwe owady.

Większość gatunków zamieszkuje w umiarkowanej strefie Eurazji.

Z sikor właściwych (rodzaj Parus) w Polsce występuje 9 gatunków, wszystkie objęte ochroną gatunkową.

Sikora bogatka, Parus major, największa (dł. 14 cm, rozpiętość skrzydeł 22 cm) i najpospolitsza w Polsce. Upierzenie z wierzchu oliwkowozielone, od spodu żółte, wierzch głowy, podgardle i pas biegnący przez środek piersi i brzucha – czarne, policzki białe. Żyje w wielu odmianach w lasach, parkach, zagajnikach i ogrodach Eurazji i w pn. Afryce.

Również w tym samym środowisku żyje sikora modra, Parus caeruleus. Mniejsza od poprzedniej. Upierzenie wierzchu głowy, lotek i sterówek niebieskie. Zamieszkuje Europę, pn. Afrykę i Azję Mniejszą.

Z lasami, zwłaszcza górskimi, związane ekologicznie są: sikora sosnówka, Parus ater, oraz sikora czubatka, Parus cristatus (z zadartym czubkiem na głowie). Sikora uboga, Parus palustris, oraz sikora czarnogłowa, Parus atricapillus, są bardzo do siebie podobne, różnią się m.in. głosem.

Poza wymienionymi do rodziny sikor należą m.in. raniuszek i wąsatka, dawniej zaliczano także mysikrólika i zniczka.

.

ptaki cd. sroka 

.

SROKA, Pica pica, ptak z rodziny krukowatych.

Długość 43 cm, rozpiętość skrzydeł 57 cm.

Upierzenie kontrastowe, lśniącoczarne, brzuch biały.

Dziób silny, skrzydła krótkie, ogon bardzo długi.

Głos skrzeczący.

Należy do najinteligentniejszych ptaków. Odznacza się skłonnością do gromadzenia przedmiotów błyszczących.

Żywi się owadami i ich poczwarkami, ślimakami, myszami, plądruje też gniazda innych ptaków w poszukiwaniu jaj i piskląt.

Sroka tworzy gniazdo starannie zbudowane z chrustu i gliny, nakryte daszkiem i wyścilone. Zakłada je na niedostępnych, szczytowych gałązkach wysokich drzew.

Składa 6-8 jaj.

Zamieszkuje ogrody, brzegi lasów, śródleśne polany Europy i zach. Azji oraz zach. część Ameryki Pn. W Polsce pospolita. 

.

ptaki wróbel

.

WRÓBEL, nazwa niektórych ptaków z rodziny wikłaczy.

Gatunkiem ściśle związanym z gospodarką człowieka, synantropijnym, jest bardzo pospolity wróbel domowy, Passer domesticus.

Długość około 16 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 25 cm.

Upierzenie szarobrązowe, na skrzydle biała pręga, na podgardlu samców czarna plama.

Żywi się nasionami, owocami, owadami i różnymi odpadkami stołowymi.

Gniazdo zakłada w różnych miejscach, zawsze w osiedlach i miastach lub w ich sąsiedztwie.

Składa zwykle 3 razy w roku po 5-6 jaj, które wysiadują oboje rodzice.

Ojczyzną jego jest Eurazja (po Irkuck) i pn. Afryka. Sprowadzony przez eur. emigrantów do Australii i obu Ameryk, nadmiernie się tam rozmnożył i stał się szkodnikiem w rolnictwie.

Wróbel mazurek mazurek. Wróbel skalny, Petronia petronia, wielkości poprzedniego, zamieszkuje góry pd. Europy i Azji.

Wróbel towarzyski, Philetarius socius, występuje w pd. Afryce, jest podobny do wróbla domowego. Buduje gniazda jedno obok drugiego, jakby pod wspólnym dachem.

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – o Legionach

.

LEGIONY POLSKIE w I wojnie światowej, polskie oddziały zbrojne, które działały w latach 1914-17 po stronie państw centralnych.

Rekrutowały się głównie z członków organizacji patriotycznych – byłych Polskich Drużyn Strzeleckich, drużyn Związków Strzeleckich, „Sokoła”, Drużyn Bartoszowych i in. (polskie organizacje wojskowo-niepodległościowe).

Koncepcja utworzenia Legionów Polskich wyszła z grona polityków galicyjskich, zwolenników rozwiązania sprawy niepodległości Polski przy pomocy państw centralnych, a przede wszystkim Austro-Węgier. Została ona przyjęta przez J. Piłsudskiego, który po powołaniu 16 VIII 1914 Naczelnego Komitetu Narodowego (N K N), podporządkował się jego zwierzchnictwu. NKN utworzony został m.in. dzięki inicjatywie Juliusza Leo, przewodniczącego Koła Polskiego w parlamencie austriackim.

.

W porozumieniu z władzami austr. i w myśl zawartej z nimi umowy miał utworzyć 2 Legiony. 

Zachodni (w Krakowie, jego dowódcą mianowano gen. Rajmunda Baczyńskiego) oraz Wschodni (we Lwowie, dowódcą został gen. Adam Pietraszkiewicz, faktycznie dowodził kpt. J. Haller).
Działający w Królestwie Polskim I pułk strzelców, dowodzony przez Józefa Klemensa Piłsudskiego, został wcielony do Legionu Zachodniego. Legion Wschodni 29 VIII opuścił Lwów, w czasie odwrotu wojsk austro-węgierskich.
Podczas postoju w Mszanie Dolnej większość żołnierzy Legionu, pod wpływem klęsk austr. agitacji nar.-demokr., odmówiła złożenia przysięgi i została wkrótce wcielona do armii austriackiej. Reszta (ok. 800 żołnierzy) utworzyła 3 pułk piechoty.

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – cd. opisu powstania L.P.

.

Po faktycznej likwidacji Legionu Wschodniego, dla Legionu Zachodniego i reszty Legionu Wschodniego zaczęto używać nazwy Legiony Polskie.

Ostatecznie w skład L.P. wchodziły 3 Brygady z Komendą L.P. jako dowództwem taktycznym. Pracą organizacyjną od jesieni 1914 kierował Departament Wojskowy NKN z mjr W. Sikorskim.

.

Kolejni dowódcy L.P.: gen. Karol Durski-Trzaska (22 IX 1914-1 II 1916), gen. Stanisław Puchalski (1 II-14 XI 1916), płk S. Szeptycki (14 XI 1916-24 IV 1917), płk Zygmunt Zieliński (od 24 IV 1917).

Charakterystyczny dla całego okresu istnienia L.P. spór między J. Piłsudskim a NKN-em i W. Sikorskim zakończył się faktycznym rozbiciem L.P. w lipcu 1917, w wyniku tzw, kryzysu przysięgowego (odmówienie przez część legionistów przysięgi na wierność Niemcom), organizowanego gł. przez Piłsudskiego i jego zwolenników.

.

Piłsudski realizował wówczas rozbudowę Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), która jako powolna mu siła zbrojna miała zastąpić L.P. podległe NKN-owi. Skład poszczególnych brygad często się zmieniał, a ustalił się dopiero po przemianowaniu L.P. na Polski Korpus Posiłkowy (20 IX 1916) i dymisji Piłsudskiego (1 X) ze stanowiska dowódcy I Brygady.

I Brygada (dowódca do I X 1916 – J. Piłsudski, następnie płk Marian Januszajtis „Żegota”), utworzona z rozwinięcia 1 pułku strzelców, od 1 X 1916 w jej skład wchodziły:

I (dowódca ppłk Edward Rydz „Śmigły”) i 2 (dowódca ppłk Michał Żymierski „Rola”) pułk piechoty oraz 1 pułk ułanów (dowódca mjr Zbigniew Władysław Prażmowski „Belina”). II Brygada, od 1915 zw. również Brygadą Karpacką (dowódca od 1915 płk Józef Haller), utworzona we wrześniu 1914 w Krakowie. 

Od I X 1916 składała się z 3 (dowódca płk Bolesław Roja) i 4 (dowódca płk W. Sikorski) pułku piechoty oraz 2 pułku ułanów (dowódca mjr Juliusz Zagórski).

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – cd. opisu utworzenia L.P.

.

111. Brygada (dowódca płk Wiktor Grzesicki, następnie: pułkownik Stanisław Szeptycki, płk Zbigniew Zieliński, płk B. Roja), utworzona we wrześniu 1915. Od 1 X 1916 w jej skład wchodziły 5 (dowódca płk Leon Berbecki, następnie mjr Stanisław Burhardt) i 6 (dowódca ppłk Mieczysław Neugebauer – „Norwid”) pułk piechoty; 7 pułk piechoty (dowódca mjr Trojanowski „Ryś”), który do dymisji Piłsudskiego walczył w I Brygadzie, został rozwiązany, a jego żołnierzy rozdzielono między 1 i 5 pułk.

10 IV 1917 L.P. zostały włączone w skład Polskiej Siły Zbrojnej (Polnische Wehrmacht), tworzonej przez Niemców pod patronatem Tymczasowej Rady Stanu. Po kryzysie przysięgowym, w lipcu 1917, odmawiający złożenia przysięgi legioniści z Królestwa Pol. zo-stali internowani w Szczypiornie k. Kalisza i Beniaminowie k. Zegrza. Legioniści z Galicji wrócili do Austrii i zostali częściowo wcieleni do armii austr., częściowo pozostali w zredukowanym do ok. 8 tys. żołnierzy Pol. Korpusie Posiłkowyrn pod dowództwem J. Hallera. Większe walki: 21-26 X 1914 pod Anielinem i Laskami (1 pułk strzelców), październik – walki na Rusi Zakarpackiej (II Brygada), 29 X bój pod Mołotkowem (II Brygada), 22-25 XII pod Łowczówkiem k. Tarnowa (I Brygada).
18-22 11915 pod Kirlibabą, 22-23 I pod Rafajłową (II Brygada). 16-25 V pod Konarami (I Brygada), 13 VI pod Rarańczą (II Brygada), 1-3 VII pod Józefowem nad Wisłą (I Brygada), wrzesień-listopad walki w dolinie Styru. 4-7 VII 1916 pod wsią Kostiuchnówką (1, II i III Brygada), 26 VII-3 VIII nad rzeką Stochód (II Brygada).

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – LEGIONY POLSKIE na Węgrzech (1848-49)

.

Oddziały pol. uformowane na Węgrzech 1848/49, w okresie wojny między rewol. Węgrami a Austrią. Wiosną 1849 większość oddziałów skupiona została pod dowództwem gen. J. Wysockiego. Legion pol. uczestniczył w wiosennej ofensywie węgierskiej odznaczając się w bitwach pod Szolnokiem, Hatvan, Isaszeg, Nagy-Szarlo. W skład legionu weszły 3 baony (dawniej – nazwa skrócona bataliony) piechoty, 4 szwadrony jazdy (łącznie 3000 żołnierzy) oraz 8 dział.

Odrębny legion pol. uformował Józef Bem w Siedmiogrodzie. Po klęsce pod Temesvàrerm i zakończeniu wojny legion Wysockiego w sierpniu 1849 znalazł schronienie w granicach Turcji, gdzie został rozbrojony.

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach – strefa

.

Z dniem 22 marca 2018 roku Rada Miasta Tychy w sprawach sektorów wyborczych ustaliła iż ulica Legionów Polskich pozostaje w piątym okręgu wyborczym . Do tego centrum wchodzić w skład w podobny sposób: Aleja Bielska nr parzyste od 90 do 110 i nr nieparzyste 201 i 203, Borowa, Browarowa, Chałupnicza, Chłodnicza, Dojazdowa, Dunikowskiego.

W następnej kolejności Graniczna, Grzybowa, Harcerska, Henryka Rodakowskiego, Hetmańska, Honoraty, Husarii Polskiej, Ireny Sendlerowej, Jagodowa, Jaśkowicka, Jeżynowa, Kolejowa, Księdza Prałata Eugeniusza Świerzego.

Potem Ks. Stanisława Radziejewskiego, Leśna, Lucjana Rydla, Łąkowa, Macieja Rataja, Majora Hubala, Malinowa, Mikołaja Kopernika, Mikołaja Reja, Mikołowska nr parzyste od 122 i nr nieparzyste od 89, Młyńska, Mostowa, Murarska.

W dalszej kolejności Myśliwska, Nizinna, Nowa, Obywatelska, Owczarska, Plac Konstytucji 3-go Maja, Podleska, Regionalna, Rękodzielnicza, Rodzeństwa Krzyżowskich, Rolna, Runowa, Skalna, Sosnowa, Stanisława Lencewicza.

Po czym Stawowa, Stoczniowców 70, Sublańska, Szkolna, Szuwarków, Św. Elżbiety, Walentego Roździeńskiego, Wałowa, Wąska, Wesoła, Wiejska, Wierzbowa, Wiklinowa, Wilcza, Wilkowyjska, Willowa, Wisławy Szymborskiej, Wiśniowa.

Od tego czasu Władysława Broniewskiego, Władysława Hańczy, Władysława Reymonta, Wodna, Wrzosowa, Zagrodowa, Zdzisława Hierowskiego, Zgody, Zrębowa, Żarowska, Żorska, Żwakowska .

.

Ulica Legionów Polskich w Tychach

w innych miastach

.

Ulica Legionów Polskich – Bochnia, Chełm, Dąbrowa Górnicza, Działdowo, Dębica, Gorzów Wielkopolski.

Ulica Legionów Polskich – Krzeszowice (woj. małopolskie), Olkusz, Przysucha, Rozprza, Sławków, Słupsk, Turek. 

.

.