Specjalistyczny Punkt Przedszkolny – Pracownia Edukacyjna 

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny – TERAPIA – NAUKA – ZABAWA 

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny – OGŁASZA NABÓR NA ROK SZKOLNY 2018/2019.

.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny – kontakt

.

43-100 Tychy osiedle L.

ul. Legionów Polskich 36 b.

Phone: +48 698 035 035 

E-mail: pracowniaedukacyjna@onet.pl 

Website: www.pracownia-edukacyjna.pl .

Pracownia Edukacyjna Elitarny Punkt Przedszkolny .

• Gabinet Terapeutyczny w Tychach .

• Zespół WWR w Pracowni Edukacyjnej . 

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny

.

Wszystkie zajęcia dla naszych dzieci wraz z WWR są bezpłatne.

Naszym celem jest rozwijanie autonomii oraz przygotowanie dziecka do samodzielnego funkcjonowania w życiu rodzinnym i społecznym.

Wszystkie potrzebne terapie prowadzone są w czasie pobytu dziecka w przedszkolu.

.

Spec. Punkt Przedszkolny – oferta

.

Naszym przedszkolakom oferujemy bezpłatnie:

a – opiekę od poniedziałku do piątku w godzinach od 7,00 do 17,00.

b – realizacje podstawy programowej.

c – zajęcia w niewielkich sześcioosobowych grupach dostosowanych do wieku i umiejętności dziecka.

.

mniejsza grupa = większa efektywność pracy + większa atrakcyjność zajęć.

.

d – stałą opiekę:

• specjalistów w zakresie wczesnego wspomagania i edukacji dzieci autystycznych.

• oligofrenopedagoga.

• rehabilitanta.

• logopedy.

• psychologa.

• terapeuty pedagogicznego.

• surdopedagoga.

• tyflopedagoga

f – doskonale wyposażone sale oraz gabinety.

g – wsparcie rodzicielskich działań wychowawczych.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny

nasze zajęcia prowadzimy według

.

autorskiego programu wychowawczo – edukacyjnego obejmującego szeroki wachlarz metod, w tym:

• Sl, Knillów, Bobath, rehabilitacji ruchowej.

• filozofii wychowania M. Montessori.

• metody Snozelen – Sala Doświadczania Świata.

• metody krakowskiej, w tym wczesna nauka czytania metodą sylabową.

• metody dobrego startu.

• zabawa chustą Klanza.

• bajkoterapii, muzykoterapii, arteterapii.

• dogoterapii, hipoterapii.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny 

dla rodziców 

.

• wsparcie specjalistów.

• porady.

• konsyltacje.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny 

przydatne linki

.

Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach .

SKRYBA HURTOWNIA PAPIERNICZA TYCHY DOMINIAK AH™ .

Zero tolerancji No. 589 – z dniem 29 lutego 2020 roku umowa została rozwiązana.

DOM LUX TYCHY HONORATY 32 WIESŁAWA KONIECZNA .

BIURO RACHUNKOWE DAMIAN JANIK .

Ulica Żwakowska w Tychach .

Informacja o imprezach rozrywkowych .

PROGRESS Tychy Komputery Monitory Laptopy Serwis .

BOJDOŁ BOSCH SERVICE Benedykt Bojdoł Tychy .

PLAN MOZAIKA RUBINOWE TYCHY .

Henryk Jan Dominiak znaczki pocztowe .

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny – ciekawostki medyczne

.

AUTYZM [gr.], myślenie autystyczne, myślenie w oderwaniu od rzeczywistości, zamknięcie się w sobie, połączone z osłabieniem łączności ze środowiskiem zewnętrznym.

Człowiek dotknięty autyzmem myśli opierając się na symbolach i alegoriach, swoich konstrukcji myślowych nie usiłuje konfrontować z realną rzeczywistością. 

Mogą u niego występować przeciwstawne myśli i dążenia (ambitendencje – ambiwalencje). 

Autyzm występuje w chorobach psychicznych, szczególnie w schizofrenii.

U niektórych osób psychicznie zdrowych myślenie może nosić pewne cechy autyzmu.

.

AMBIWALENCJA [łac. ambo ”oba”, valere ”znaczyć, posiadać wartość”], psychol. termin wprowadzony przez E. Bleulera (1930) na oznaczenie zjawiska psych. Zjawisko to charakteryzuje się przeżywaniem przeciwnych stanów uczuciowych i wolicjonalnych w stosunku do tych samych osób, przedmiotów lub sytuacji. 

Ambiwalencja wynikać może ze szczególnych cech danego obiektu mającego trudne do oddzielenia cechy pożyteczne i szkodliwe, ze sprzecznych potrzeb człowieka (konflikt motywacyjny).

W szczególnie jaskrawej formie ambiwalencja występuje w przeżyciach emocjonalnych osób chorych na schizofrenię.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny 

opis schizofrenii 

.

SCHIZOFRENIA [gr. schìdzö ”rozszczepiam” phrën ”rozum”], choroba psychiczna (psychoza). Składają się na nią dwie zasadnicze grupy objawów:

1). tzw. objawy osiowe, spotykane we wszystkich przypadkach schizofrenii, dla których charakterystyczne jest występowanie autyzmu i otępienia uczuciowego.

2). objawy dodatkowe: halucynacje, osłupienie, urojenia, rozkojarzenie, hiperkinezy i in., występujące zależnie od postaci choroby.

Dla celów praktycznych rozróżnia się:

schizofrenię prostą, o objawach gł. osiowych. 

hebefrenię.

schizofrenię urojeniową, czyli paranoidalną, o przewadze urojeń i halucynacji.

katatonię.

W przypadkach dłużej trwającej schizofrenii wszystkie jej postaci mogą występować u jednego chorego.

Niektórzy autorzy rozróżniają schizofrenię cykliczną (objawy zbliżone do występujących w psychozie maniakalno-depresyjnej), z okresowymi zmianami nastroju, i schizofrenię remitującą, w której występują dłuższe lub krótsze okresy bez objawów schizofrenicznych.

Wyodrębniona 1896 przez E. Kraepelina jako otępienie wczesne (dementia praecox), psychoza ta zawdzięcza swą obecną nazwę E. Bleulerowi, który za istotę schizofrenii uważał zaburzenia w kojarzeniu i powstałe stąd rozszcze-pienie psychiczne. Przyczyny schizofrenii nie są dokładnie poznane. Zalicza się do nich czynniki dziedziczne, zakażenia, zatrucia (gł. samozatrucia), urazy i wpływy środowiskowe. 

.

Schizofrenia cd. 

. 

Choroba zaczyna się najczęściej po 20 roku życia, niekiedy później (schizofrenia paranoidalna) lub wcześniej (schizofrenia dziecięca).

Przebieg jej zależy od postaci: s. prosta postępuje wolno, lecz stale, inne wykazują dłuższe lub krótsze okresy remisji, które w przypadkach s. cyklicznej są najdłuższe i z całkowityrn ustąpieniem objawów, a w hebefrenii tylko częściowe. W przypadkach schizofrenii prostej wytepującej w czystej postaci choroba zaczyna się od stopniowo postępującego otępienia uczuciowego i autyzmu, tj. utraty realnego pojmowania rzeczywistości.

Chory zaniedbuje się w nauce lub w pracy, leży długo w łóżku, nie dba o higienę i porządek. Nawet najbliższe osoby obojętnieją mu zupełnie, czasem ustosunkowuje się do nich wręcz wrogo; niekiedy spostrzega się dziwactwa w zachowaniu się. Z biegiem czasu proces chorobowy ulega pogłębieniu i powstaje trwały defekt schizofreniczny, tj. stan, w którym chory całkowicie stracił kontakt psychiczny z otoczeniem.

Schizofrenia jest chorobą stosunkowo częstą. W niektórych krajach choruje na nią 0,4 – 0,8% ludności. Około 40% wszystkich chorych leczonych w zakładach psychiatrycznych stanowią schizofrenicy. 

Leczenie s. w większości przypadków musi się odbywać w warunkach szpitalnych (w pewnych okresach choroby).

W okresach remisji konieczna jest intensywna readaptacja, przystosowanie rekonwalescenta do życia społ. i pracy; niekiedy konieczne jest przekwalifikowanie.

Bardzo ważną rolę odgrywa również ambulatoryjna opieka psychiatryczna w okresie remisji. Wieloletnie nieraz podawanie leków oraz otaczanie chorego zrozumieniem i odpowiednią opieką – to jedyna droga do uniknięcia nawrotów.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny 

zapoznaj się 

.

PSYCHOPATOLOGIA [gr.], nauka o zaburzeniach psychicznych, ich przyczynach, mechanizmach, rozwoju, obja-wach i przebiegu. 

W szerszym znaczeniu odpowiada pojęciu psychiatrii, w węższym – tylko symptomatologii zaburzeń psychicznych.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny – informacji ciąg dalszy

.

PSYCHOSOMATYKA [gr.], zakres badań z pogranicza psychologii i medycyny.

Dotyczy wzajemnej zależności czynności wegetatywnych organizmu i przebiegu procesów psychicznych, obejmuje gł. zagadnienia związane z powstawaniem i terapią somatycznych chorób psychogennych (związanych z przeżyciami psych. i cechami osobowości), np. choroby wrzodowej nadciśnieniowej.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny

oligofrenia oligofreniaoligofreniaoligofreniaoligofreniaoligofrenia 

.

NIEDOROZWÓJ UMYSŁOWY, oligofrenia [gr.], stan obniżonej sprawności intelektualnej, związany z nieprawidłowym, niedostatecznym rozwojem lub wczesnym (w okresie płodowym lub w dzieciństwie) uszko-dzeniem tkanki mózgowej.

Przyczynami niedorozwoju umysłowego bywają zakażenia przebyte przez płód wraz z matką (m.in. kiła) lub we wczesnym dzieciństwie, niekiedy uraz porodowy, wrodzone nieprawidłowości przemiany materii (kretynizm) i in.

Rozróżnia się zasadniczo 3 stopnie niedorozwoju umysłowego:

a). idiotyzm.

b). głuptactwo (imbecylizm). 

c). debilizm.

Najgłębiej upośledzeni są idioci. Nie potrafią oni zadbać o swoje elementarne potrzeby, giną bez stałej opieki, w mowie posługują się jedynie niewielu słowami, nie budują zdań.

Głuptacy (imbecyle) posługują się małym zasobem słów, potrafią opanować najwyżej początki nauki szkolnej, są zdolni jedynie do najprostszych prac pod stałym kierunkiem.

Najmniej upośledzeni są debile, czyli ograniczeni umysłowo, którzy mogą uzyskać podstawowe wykształcenie (w szkole specjalnej). Mają oni pewne trudności w logicznym rozumowaniu, zwłaszcza używaniu pojęć oderwanych, dość ubogi słownik, niekiedy słabą zdolność zapamiętywania. Po osiągnięciu wieku dojrzałego mogą opanować jeden z prostszych zawodów i zasadniczo utrzymują się w życiu samodzielnie.

Obok wymienionych braków sprawności intelektualnej większość oligofreników wykazuje mniej lub bardziej wyraźne braki strefy uczuciowości, temperamentu i charakteru.

Jedynie niewiele przypadków niedorozwoju umysłowego można próbować leczyć (gł. dzieci z kiłą wrodzoną). Natomiast zawsze istotne są próby przystosowania do życia w zakresie osiągalnym na danym poziomie (wychowanie i nauczanie metodami specjalnymi).

Istotne jest zapobieganie, obejmujące profilaktykę i leczenie zakażeń u przyszłych matek (zwłaszcza w okresie ciąży), ogólna higiena ciąży, zapobieganie urazom porodowym oraz chorobom zakaźnym wczesnego dzieciństwa. Ostatnio stało się też możliwe zapobieganie oligofrenii w niektórych wrodzonych zaburzeniach przemiany materii.

Określona dieta, zastosowana w pierwszych tygodniach życia dziecka, zapobiega powstawaniu organicznych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym.

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny

kretynizm 

.

KRETYNIZM [franc.], matołectwo, wrodzona choroba spowodowana niedoczynnością tarczycy lub jej brakiem. Często pozostaje w związku z wolem endemicznym (niedoczynność tarczycy).

Obok zmian w tarczycy występują równolegle zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, w przysadce mózgowej, w kościach (opóźnienie wzrostu) i w innych narządach. W kretynizmie występuje przede wszystkim niedorozwój umysłowy, dający się zaobserwować już od 3 miesiąca życia, i karłowaty wzrost (100-150 cm) – przy nieproporcjonamnie krótkich kończynach. Czoło matołków jest niskie, rysy grube, uderza nieinteligentny, maskowaty wyraz twarzy. Skóra blada, sucha (czasem dołącza się charakterystyczny obrzęk), brzuch wzdęty.

Niekiedy do zaburzeń psychicznych, objawiających się spowolnieniem ruchów i mowy, sennością, u niemowląt niechęcią do ssania – dołącza się głuchoniemota. Przemiana materii jest obniżona. Zwiększa się wrażliwość na zakażenia (mogą wystąpić niebezpieczne powikłania).

Rokowanie jest poważne, zależne od natężenia zmian chorobowych. Leczenie powinno być rozpoczęte możliwie najwcześniej. Podaje się przetwory tarczycowe. Na terenach z wolem endemicznym podaje się zapobiegawczo preparaty jodu kobietom ciężarnym. 

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny

niedoczynność tarczycy

.

NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY, podtarczyczność, choroba wywołana niedostateczną ilością hormonów tarczycy. 

U małych dzieci przebiega pod postacią kretynizmu, u ludzi dorosłych rozwija się obrzęk śluzowaty.

Występuje on najczęściej u kobiet w wieku przekwitania, po przebyciu zapalenia tarczycy, jako powikłanie leczenia nadczynności tarczycy lub wskutek braku jodu w pokarmach.

Obraz kliniczny niedoczynność tarczycy cechuje zwolnienie czynności życiowych i obniżenie przemiany materii. Chorzy łatwo się męczą, stają się powolni, myślą z wysiłkiem, uskarżają się na ciągłe uczucie zimna, łatwo tyją.

Na suchej, łuszczącej się, zgrubiałej skórze pojawiają się obrzęki (obrzęk śluzowaty). Twarz jest maskowata, owłosienie przerzedza się, w szczególności nikną zewnętrzne części brwi, oddech i tętno zwolnione, ciśnienie krwi obniżone; często towarzyszą chorobie bóle wieńcowe, a w związku z wysokim poziomem choleste-rolu, charakterystycznym dla niedoczynności tarczycy, łatwo rozwija się miażdżyca.

Podobny obraz chorobowy występuje w niedoczynności przedniego płata przysadki mózgowej, wskutek zmniejszonego wydzielania hormonu tyreotropowego.

Wczesne leczenie niedoczynności tarczycy u dorosłych prowadzi do całkowitego ustąpienia objawów chorobowych. Polega ono na podawaniu jodu w razie jego niedoboru, a we wszystkich przypadkach stosuje się swoiste leczenie hormonalne podawanie preparatów suszonej tarczycy (tyreoidyna) lub czystych hormonów tarczycy (tyroksyna, trójjodotyronina).

.

Specjalistyczny Punkt Przedszkolny 

leczenie – terapia

.

LECZENIE, terapia, [łac.<gr.], podstawowy dział medycyny lub weterynarii zajmujący się przywracaniem do zdrowia chorych ludzi i zwierząt.

Historia leczenia pokrywa się z historią – medycyny i weterynarii oraz – farmacji.

Istnieje wiele podziałów 1eczenia.

Najogólniej rozróżnia się:

a). 1eczenie objawowe, w którym nie bacząc na przyczyny choroby, lekarz stara się jedynie usunąć jej dokuczliwe lub niekorzystne objawy (obniżanie gorączki, łagodzenie bólu, kaszlu itp.). 

b). 1eczenie przyczynowe (etiotropowe, etiologiczne), najbardziej racjonalne, zmierzające do usunięcia zasadniczej przyczyny wywołującej stan chorobowy.

c). inny podział, dziś już mniej ostro zarysowujący się, rozgranicza zachowawcze, czyli konserwatywne, stosowane w chorobach wewnętrznych, zakaźnych, dziecięcych, skórnych i wenerycznych i in.

d) oraz 1eczenie chirurgiczne, zarówno krwawe, drogą operacji, jak i bezkrwawe (nastawianie zwichnięć stawów i złamań kości, zabiegi korekcyjne w ortopedii i in.).

Leczenie wywieraniem wpływu na psychikę chorego zwie się psychoterapią.

Leczenie. metodami fiz., fizykoterapia, obejmuje elektroterapię, światłolecznictwo, termoterapię, wodolecznictwo, helioterapię, mechanoterapię, gimnastykę leczniczą.

Radioterapia obejmuje 1eczenie promieniami rentgenowskimi (rentgenoterapia), promieniami gamma radu, jak również kobaltu i in. izotopów promieniotwórczych.

Leczenie uzdrowiskowe obejmuje balneoterapię i klimatoterapię.

Do 1eczenia narządami i ich wydzielinami zalicza się 1eczenie krwią (hemoterapia, autohemoterapia, seroterapia) i 1eczenie hormonalne (hormonoterapia, opoterapia, organoterapia).

Leczenie bodźcowe polega na wywoływaniu żywych odczynów organizmu, m.in. przez wstrzykiwanie obcogatunkowego białka (mleko, zawiesiny zabitych bakterii – wakcynoterapia) i niektórych środków chem.

Olbrzymi dział 1eczenia stanowi farmakoterapia oraz związana z nią chemoterapia i ziołolecznictwo.

Szczególnym rodzajem leczenia jest – homeopatia, nie uznawana przez medycynę.

Leczenie przez stosowanie odpowiedniego systemu żywienia zwie się dietetycznym (dieta).

Leczenie usprawniające, zw. również rehabilitacją, readaptacją, reaktywizacją lub rewalidacją. Jest złożonym procesem leczniczym i przystosowawczym, którego celem jest przywrócenie osobom upośledzonym na zdrowiu (m.in. inwalidom) maksymalnych zdolności do samodzielnego życia i pracy zawodowej, a przez to udziału w życiu społecznym. 

.

.